Belgian Mountainbike Challenge - BeMC

Het voorbije weekend ging de BeMC voor de 5e keer van start. Een 3 daagse mtb wedstrijd in en rond La Roche. Voor mij was het mijn 4e deelname. Enkel vorig jaar kon ik niet van de partij zijn.

In de eerste 3 edities startte ik telkens bij de elite en dit jaar was het de eerste keer dat ik bij de masters 2 van start ging. Met het sterke deelnemersveld zou winnen moeilijk zijn maar voor het podium ging ik toch strijden.

Zo'n 500 deelnemers maakten hun opwachting vrijdag (de 13e !?) in diverse categorieën. Eerst startten de elites en beloften, dan de dames, masters 1 en dan masters 2 en ten slotte de fun. Zo stonden er direct veel renners voor me en ondanks de startklim kon ik maar een beetje opschuiven.

In de eerste offroad passage dat heel licht dalend was werd ik ondersteboven gereden en vloog ik enkele meters naar beneden. Niet zo erg maar mijn zadel stond heel scheef, bidon lag nog wat lager en de kabel van de vork was losgekomen. Ik probeerde direct verder te rijden maar ondertussen waren we al snel een halve minuut verder. Zo zat ik bijna achteraan en volledig vast in de eerste beklimming dat ik normaal kan fietsen maar nu tevoet stond. (niet leuk dus)

Na wat stappen konden we toch terug fietsen maar bij de eerste asfaltpassage besloot ik opnieuw te stoppen om alles te repareren. Zo gingen er enkele minuten voorbij en kon ik beginnen aan een lange remonte. (Er waren nog 2 etappes)

Jammer genoeg schoof ik na een 15 tal km onderuit in een super trage bocht. Ik zette instinctief mijn hand en voelde hierbij dat het wat meer pijn deed dan een normale val.



Bij het terug opstaan zag ik dat er één vinger niet meewilde. Wat ik ook probeerde met mijn geest, hij wou niet plooien.

Ontwricht dus. De renner die bij me zat heeft dan bijna direct deze terug op zijn plaats gezet met en krakje en kon ik mijn weg verder zetten.

Natuurlijk was de motivatie volledig weg maar na de eerste bevoorrading kon ik toch een goed ritme oppikken om zo stelselmatig op te schuiven. Verder dan een 13e plaats bij de masters 2 kwam ik niet.

En na een slechte nacht besloot ik om op zaterdag niet meer te vertrekken om verdere risico's bij een eventuele nieuwe val uit te sluiten.

Geen finisher t-shirt dus dit jaar.