Corona tijden - terug in competitie - Oostende

Het is al een speciaal jaar geweest met een wereldwijd probleem, Covid 19. Dit virus legt een volledige wereld bijna stil en iedereen heeft schrik van elkaar maar toch blijft het leven verder gaan.

We proberen het beste ervan te maken en bij sommige sectoren is het niet gemakkelijk of zelfs onmogelijk iets te organiseren.

Toch proberen we onze geliefde sport verder te beoefenen en is het nu met of zonder competitie, we konden en kunnen blijven fietsen wat toch het belangrijkste is.

Toch lukte het voor me om het voorbije weekend in competitie te komen met de "oefenwedstrijd" mountainbike te Oostende. Geen beoogde Flanders Series maar een basic cross country wedstrijd met wedstrijden voor de jeugd en de volwassenen. Maar we konden terug eens een wedstrijd rijden.

De afgelopen dagen waren nogal hectisch met het opbouwen van het parcours omdat de Beachbikers instonden voor het parcours en door diverse omstandigheden lukte dit niet van een leien dakje door ondermeer beperkt opbouw materiaal (er waren geen nadars ter beschikking wegens de Corona maatregelen), de grond was beenhard zodat je zelfs amper met een boor in de grond raakte en zo werd het parcours korter of voorzien.

Na 3 dagen sukkelen was zaterdagavond het parcours bijna af en slechts op zondag moest er nog een klein stukje afgewerkt worden.

Zondag kon ik dan een (hersteltraining) afwerken door de miniemen wedstrijden mee te rijden als begeleider en in de namiddag was het dan mijn beurt.

Maar ondertussen kon Léon bij de U11 zijn eerste wedstrijd rijden met de vergunning van Cycling Vlaanderen.

Met slechts 6 deelnemers was het met één verkenningsrondje en 3 rondjes wedstrijd een zware dobber, zeker met de diverse klimmetjes en vooral de wind als tegenwerkende factor.

De 3 renners van bouwjaar 2010 namen snel een voorsprong en de 3 rennertjes van bouwjaar 2011 bleven mekaar wat waard en aan de finish was het verschil eerder beperkt tussen hen.

Léon deed het goed op de klimmetjes en afdalingen maar je ziet dat er nog geen kracht is maar ze maakten plezier en dat was het voornaamste.

Verder in de namiddag was het dan mijn beurt en ik probeerde op tijd op te warmen want de benen waren nogal pijnlijk maar eenmaal in beweging viel het wel mee, maar ze mochten niet stilvallen.

Met een eerder beperkt peloton namen we de start en eigenlijk had ik geen verwachtingen na de 3 dagen van opbouw. En met een Gerrit Delfosse aan de start weet je dat er een serieuze klepper aan de start staat.

Toch nam ik een goede start en bij de eerste doortocht kwam ik als 2e door en bij de eerste helling van ronde 2 probeerde ik eens iets te forceren in de veronderstelling dat Gerrit nog moest komen. (maar hij kwam niet, blijkbaar had hij zijn ketting kapot gestampt in de start)

Zo kon ik een kleine voorsprong nemen en kon ik elke ronde een paar seconden erbij doen maar ik zat wel volledig aan mijn limiet.

In de voorlaatste ronde kwam de eerste nieuweling bij me en kon ik hem een rondje volgen maar dan was het ook over, explosiviteit bij en 15 jarige en 44 jarige zijn blijkbaar toch anders.

Toch kon ik na een klein uurtje de wedstrijd winnen wat ik wel niet verwacht had.

De volgende wedstrijd is normaal de Transmaurienne voor zowel mezelf als voor Léon maar in de huidige omstandigheden is er niet veel zeker.

Foto's: (fotocredit Patje Cosyn - www.cyclingeye.com