Raid VTT des Monts d' Ardeche - 28-30 juni

Afgelopen weekend maakte ik terug rentree in het peloton met de Raid Des Monts d’Ardeche. Een 3-daagse etappe wedstrijd in het noorden van de Ardeche over 4 etappes. Vorig jaar was ik er al eens te gast en de omgeving en parcoursen spraken me wel aan. Door de blessure aan de knie en gepaarde revalidatie besliste ik maar om in “last-minute” naar Frankrijk te trekken en alles mocht (buiten vallen natuurlijk).

Samen met ploegmaat Milan Levecke, Jonas Quartier en Wouter Declerck trokken we op woensdag naar Valamas met een ritje over 900 km. Gelukkig was er airco in de auto want Frankrijk werd op dat moment geteisterd door extreme hitte. De Rhone vallei rond Lyon bracht ons al rijdend 40° op de teller. Dus uitstappen was precies of er een grote haardroger op je stond te blazen.

Zonder al te veel verkeer bereikten we s’avonds ons “Air BNB” huisje en na een maaltijd was het slapen na toch wel een vermoeiende dag.

Op donderdag was het rustig in gang raken en anderhalf uurtje losrijden op het parcours van de eerste dag en wennen aan de hitte. Gelukkig hadden we in ons huisje airco want tijdens het fietsen zaten we terug vlug aan temperaturen net boven of net onder de 40° op de teller. Na een sièsta moesten we nog een fietshersteller zoeken want Jonas zijn rem had het gegeven in de warmte en we vonden eigenlijk wel een vriendelijke fietshersteller die ook het evenement sponsorde om voor 40 euro een nieuwe hendel op te zetten en te ontluchten.

Vrijdagmorgen was er dan de eerste rit en s’morgens besloten we vroeg naar Le Cheylard te rijden om ons nummer te halen. Dit was 20 km heen en terug en zo hadden we ook wat losgereden. De start was in de namiddag en na terug een kleine sièsta reden we met de fiets naar de start in Arcens (4 km lukte wel). Door de extreme hitte was wel de asfalt beginnen smelten en dit voelde je wel in het fietsen dat je iets harder moest duwen. Door de warmte had de organisatie wel besloten om de rit met 4 km in te korten.

Omdat het terug mijn eerste wedstrijd was wou ik niet te heftig starten en in de eerste startklim van 6 km kwam ik wel in de top 20 boven maar in de eerste afdaling kreeg ik na een slipper af te rekenen met materiaalpech. De derailleurkabel gewoon kapot getrokken en zo met wat regelwerk op de 32*15 verder gesukkeld. Dus bergop wandelen of zwaar stampen en dit betekende veel tijd verliezen. En in de volgende afdaling kwam ik dan nog eens ten val door iemand die te traag naar beneden reed en zo hield ik er een klein scheurtje aan over in de broek van zo’n 30 cm.

Zo werd ik in de eerste rit toch nog 30e maar koste het me veel energie en hield ik er een pijnlijke knie aan over.

Op zaterdag stonden er 2 ritten op het programma met s’morgens een lange rit over 52 km met een vervroegde start voor het warme weer. Tot boven in de eerste klim kon ik me handhaven in de top 20 maar dan blokkeerde ik volledig en was het “tjolen” om binnen te raken. Zo werd ik op heel verre afstand 31e en kwam ik volledig kapot binnen. Gelukkig hadden we (teveel) tijd om te herstellen en met wat rust en eten was het in de namiddag de afdalingsrit terug naar de startplaats van de voormiddag. Hoofdzakelijk dalen maar toch moesten we ook 600 hm plus maken en dit vooral op het einde. In deze etappe ging het merkelijk beter of de voorbije etappes en werd ik 13e.

En om nog eens de temperatuur te laten weten. Aan de finish was het 48° om 17u30.

Op zondag was er dan nog de afsluitende tijdrit met start in kleine groepjes en moest de top 10 individueel starten. Ik mocht in de laatste groep starten en na een moeilijkere eerste klim kwam ik erdoor en had ik de 7e tussentijd aan de finish maar moest de top 10 nog komen. Dus verloor ik logisch gezien nog enkele plaatsen en werd 14e. In de eindstand werd ik 19e en zo kon ik toch tevreden zijn over mijn rentree. Niet direct waaaw resultaten maar de knie hield stand.

Foto's: