Belgisch Kampioenschap - Peer

Met de huidige goede vorm zakte ik zaterdag af naar het verre Peer om het Belgisch Kampioenschap cyclo cross te rijden bij de masters. Dit zonder de grootste verwachtingen maar toch om proberen om op het podium te raken.

Na het zoeken van een plaatsje, het installeren van de caravan, nog eens de caravan te moeten verzetten kon ik in de namiddag met wat uitstel het parcours verkennen voor het BK van zondag.

Op het zicht zeker geen spectaculair parcours met ook geen al te grote hindernissen buiten wat draaien en keren, maar toch met enkele rechte stukken en 2 boomstammen om over te lopen of te springen.

Deze laatste lukte wel maar op zondag kwam er nog een boomstam erbij en dan werd dit toch te hoog voor me.

Na de verkenning waren eigenlijk mijn podiumambities wat gekelderd omdat ik het parcours niet lastig genoeg vond en eigenlijk te snel voor mijn doen. Dus dan nog maar wat rondgereden met Léon op het parcours en in het speelpleintje en na een verfrissing nog mee met Léon op Pokémon jacht.

Op zondag vroeg moeten opstaan en na een ontbijtje om mijn startnummer gereden (3 km verder) en nog een 2-tal rondjes als verkenning gedaan. Het parcours was wel iets glibberiger geworden door de ochtend dauw maar bleef super snel erbij liggen.

Om 10u30 moesten wij als eerste starten en ik werd als 5e afgeroepen. Doordat de start in een weide was stond ik niet ideaal want er was buiten aan de zijkant geen paadje. Zo miste ik een beetje mijn start en kwam ik maar rond een 8e - 9e plaats bij de eerste bocht. En al vlug zag ik de topfavoriet Daelmans wegrijden kort gevolgd door Jimmy Tielens die ik voor de koers tipte om op het podium te staan.

De eerste ronde kon ik niet direct opschuiven en zo had ik bij de finish na de eerste doortocht al 20 seconden achter op de kop.

In de 2e ronde kon ik toch wat meer opschuiven en reed ik zelfs na een val van Jimmy in 3e positie. Vanaf dan raakte ik echt op dreef en kon ik in een halve ronde tijd naar leider Daelmans rijden waarvan ik zelf een beetje van verschoot.

Ik bleef even in zijn wiel maar ik vond dat het te traag ging en nam vlug over met de doelstelling om te rijden voor een 2e plaats en de rest niet te laten terugkomen. Groot was mijn verwondering dat ik Arne kon lossen en zo een 10-tal seconden kon nemen. Het was wel nog 6 ronden maar gaandeweg vergrote mijn geloof om te kunnen winnen. Het was gewoon om de rappe stukken zo snel mogelijk te fietsen en in het draaien en keren geen foutjes te maken en recht te blijven.

Zo kon ik volledig onverwacht en ik denk dat er heel veel er zo over dachten de titel bij de masters nemen voor een vooraf ongenaakbare Daelmans.

Dus dit wordt nog de rest van het seizoen genieten van deze trui.

Foto's:

(copyright Cycling Site)